Yaşlanmak böyle bir şey galiba, her şey anılarıyla seçiliyor, ayrıcalık kazanıyor. Bir filmse, filmin kendisi kadar, nerde ne zaman, kimlerle izlediğin, bir şarkıysa hangi yaşta…
Bugün oturdum, zamanı düşündüm. Bugün uzandım, zamanı düşledim. Bugün koştum, zamanla yarıştım. Bugün pencereyi açtım, zaman odama doldu. Bugün zamanı tuttum, uzun uzun kokladım. Bugün…
Çocuk olsaydım, annem, babam, öğretmenim 'bana bir tren çiz' deseydi, ne çizerdim? 'Bana bir tren yaz' deselerdi kolaydı, oturur eski kara trenleri yazardım, hece ölçüsüyle…
Ankara'dan Eskişehir'den trenle hayli gitmişliğim vardır Ege'ye ve onun başkenti İzmir'e. Ege bir yöndür hem, bir deniz, bir duygu, bir rüzgâr ve bunlar gibi söylenmesi…
Tren bir devamlılıktır. İmla kılavuzlarına, noktalama işaretlerine sığmaz, sığmayacağı için de oralarda gösterilmez ama kılavuzun kapağını kapatır kapatmaz, harfe noktayı koyar koymaz, şen düdüğünü salıverir.…
Tren bir defter. Yalnızlığa da yeter, beraberliğe de. “Açılmış bir defter kolay kapanmaz ki”, Akif Kurtuluş’un bir dizesiydi, yalnızlığın defterinin kolay dolmayacağını da Oktay Rifat…
Denize bakarak treni özlemek… Hep tersi özlenir aslında. Ankara gibi, Eskişehir gibi, Konya, Erzurum, Sivas, Erzurum, Diyarbakır gibi denizaşırı değil ama ‘trenaşırı’ şehirlerde, ‘şu tren…
Yahya Kemal Beyatlı’nın “Sessiz Gemi” şiirini ilk duyduğumda orta 2’ye gidiyordum. Orta 2: Terk yeri. Orta’yı ikiden terk edenler matematik yüzünden terk etmişlerdir çoğun. Hayatın…
Attila İlhan’ın (o varken hayatta başka ‘Kaptan’ tanımam, baştan söyleyeyim) çakır şiirleri de vardır, dizelerin ‘damalı’nın ön sol camından dışarı şöyle hafiften italik gibi yaslandığı…
Tren ve kitap yolcusu aynı kişidir: İkisi de çocuktur bence. İkisi bir çocuk kişidir. İkisi bir çocuk kişi olan, ikisinden bir çocukluk çıkan kişiye ‘erken’…